سوز د مينې مې قلم را پاروي
ولولې مې دم په دم راپاروي

مايوسي مې د جذباتو خاموشي كړي
غلبلي مې ستا كرم را پاروي

تصور كه هر څو و تړم په پړو
د زړه سوى د سترګونم را پاروي

احساسات چې مې په صبر غلبه شي
بس نو عقل و جنون سم راپاروي

د قلم واګي دې ټېنګې كړه سېلابه!
ګوندې بيا د اشنا غم راپاروي