عشق مرا چگونه فراموش می کنی
این آتش خداست که خاموش میکنی

امشب به قصه دل من گوش می کنی
فردا مرا چو قصه فراموش می کنی

بیگانگی شده است ز عالم مراد ما
یادش بخیر هر کی نیافتد به یاد ما

دیگر نه نامه ای نه پیامی نه تحفه ای
مارا خدا نکرده فراموش میکنی

رگبار نوبهاری و خواب دریچه را
از ضربه های وسوسه مغشوش می کنی

با دیگران چو دست در آغوش میکنی
دست که داده یم فراموش میکنی