تو آفتابی و من آن ستارهء سحر ام
که تا سپيد شود ديه ام ره ات نگرم

ز شام تا به سحر رقص می کند چو ماه
خيال روی تو در چشمه سار چشم تر ام

ميان قافلهء روز ميخزم چون موج
ولی ز منزل مقصود خويش بی خبرم

بخند شمع من از پشت شيشهء قاموس
که رانده من و پروانهء شکسته پر ام