ترا افسون چشمانم
از
احمد ظاهر
ترا افسون چشمانم ز ره برده ست و می دانم
چرا بيهوده می گويی، دل چون آهنی دارم
نمی دانی، نمی دانی، که من جز چشم افسونگر
در اين جام لبانم، بادۀ مرد افکنی دارم
چرا بيهوده می کوشی که بگريزی ز آغوشم
از اين سوزنده تر هرگز نخواهی یافت آغوشی
نمی ترسی، نمی ترسی، که بنويسند نامت را
به سنگ تيرۀ گوری، شب غمناک خاموشی
بيا دنيا نمی ارزد به اين پرهيز و اين دوری
فدای لحظه شادی کن اين رويای هستی را
لبت را بر لبم بگذار که از اين ساغر پر می
چنان مستت کنم تا خود که دانی قدر مستی را
Tura Afsoone Chashmanam
by
Ahmad Zahir
Tura afsoone chashmanat ze rah bordast o medanam
Chera behoda megoye, dile chon ahane daram
Namedani, namedani, ke man joz chashm afsoongar
Dar ein jame labanam, badaye mard afkane daram
Chera behooda mekoshe ke begrezi ze aghosham
Az ein sozenda tar hargez nakhwahi yaft aghoshe
Nametarsi, nametarsi, ke benwesand naamat ra
Ba sange teraye gore, shabe ghamnak khamoshe
Beya dunya namearzad ba ein parhez o ein doree
Fedaye lahzaye shadi kon ein royaye masti ra
Labat ra bar labam begzar ke az ein saghare por may
Chenan mastat konam ta khod ke dane qadre masti ra
