گر چه مستيم
از
احمد ظاهر
گر چه مستيم و خرابيم چو شب های دگر
باز کن ساقی مجلس سر مينای دگر
امشبی را که در آنيم غنيمت شمريم
شايد ای جان نرسيديم به فردای دگر
مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه غم
من به ميخانه ام امشب تو برو جای دگر
چه به ميخانه چه محراب حرامم باشد
گر بجز عشق توام هست تمنای دگر
تا روم از پی يار دگری ميبايد
جز دل من دگری و جز تو دلارای دگر
شنيده است گلی بوی تو ای غنچه ناز
بوده ام ورنه بسی همدم گلهای دگر
تو سيه چشم چو آيی به تماشای چمن
نگذاری به کسی چشم تماشای دگر
باده پيش آر که رفتند از اين مکتب را
استادان فرزند معمای دگر
اين قفس را نبود روزنی ای مرغ پريش
آرزو ساخته بستان طرب زای دگر
گر بهشتی است رخ تست نگارا که در آن
ميتوان کرد به هر لحظه تماشای دگر
از تو زيبا صنم اين قدر جفا زيبا نيست
گيرم اين دل نتوان داد به زيبای دگر
می فروشان همه دانند عمادا که بود
عاشقان را حرم و دير و کليساي دگر
Gar chi Mastim O Kharabim
by
Ahmad Zahir
Gar chi mastim o kharbim cho shabhaye degar
Baz kon saqi majlis sare menaye degar
Imshabi ra ke dar anem ghanimat shemorem
Shayad ay jan narasidim ba fardaye degar
Mast mastam mashekan qadr khod ay panjaye gham
Man ba maykhana am imshab tu beraw jay degar
Che ba maykhana che mehrab haramam bashad
Gar bajoz ishq tu am hast tamanay degar
Ta rawam az paye yar degare myayad
Joz dil man degare o joz tu dilaray degar
Shanida ast gule boye tu ay ghoncha naz
Boda am warna base hamdam gulhay degar
Tu sya chashm cho aabi ba tamashay chaman
Nagzari ba kase chasm tamashay degar
Bada bish aar ke raftand az ein maktab ra
Ustadand farzand maamaye degar
Ein qafas ra nabowad rozani ay morgh paresh
Arzo sakhta bostan tarab zay degar
Gar beheshte ast rokh tust negara ke dar aan
Metawan kard ba har lahza tamashay degar
Az tu zeba sanam ein qader jafa zeba nest
Giram ein dil natawan dad ba zebaye degar
May feroshan hama danand omada ke bowad
Ashiqan ra haram o dayro kalisaye degar
