مرگ من روزی فرا
از
احمد ظاهر
مرگ من روزی فرا خواهد رسيد
در بهاری روشن از امواج نور
خاک ميخواند مرا هر دم به خويش
ميرسند از ره که در خاکم نهند
آه شايد عاشقانم نيمه شب
گُل به روی گور غمناکم نهند
بعد ها نام مرا باران و باد
نرم می شويند از رخسار سنگ
گور من گمنام می ماند به راه
فارغ از افسانه های نام و ننگ
Marge Man Roze Faraa
by
Ahmad Zahir
Marge man roze faraa khwahad rasid
Dar bahare rawshan az amwaje noor
Khak mekhwanad mara har dam ba khwesh
Merasand az rah ke dar khakam nehand
Ah shayad ashiqanam nema shab
Gul ba roye gore ghamnakam nehand
Bahd ha naame mara baran o baad
Narm meshoyand az rokhsare sang
Gore man gomnaam memand ba rah
Faregh az afsanahaye naam o nang