آخرین شام آشنایی ما
از
احمد ظاهر
آخرین شام آشنایی ما
که نخستین شب جدایی بود
آمد او خشمناک و قهر آلود
در دلش نقش بیوفایی بود
( در آنموقع که پنجه های خون آلود شفق
دریچه ی آسایشگاه شب را
با کلید طلا
بروی خورشید میگشایند
فراموشم مکن! )
گفت آن نامه ها و آن اشعار
که برایت زعشق سر کردم
رد کن از بهر من که مهر ترا
دیگر از قلب خود بدر کردم
( دیگر پای من نیرو نخواهد داشت که مرا سایه وار بدنبال تو کشاند،
ولی روح من،
روح من همچون پروانه در پیرامون شمع جمالت خواهد گشت
و پر پر زنان همه جا به همراه تو خواهد بود.
عزیز من! مهربان من! قشنگ من!
فراموشم مکن! )
دست لرزان من ز گوشه ی میز
بدر آورد شعر هایش را
همگی را به پایش افگندم
کرد چون زیر پا وفایش را
Akherin Shame Aashenaye Maa
by
Ahmad Zahir
Akherin shame aashenaye maa
Ke nokhostin shabe jodaye bood
Amad o khashemnak o qahar alood
Dar dilash naqshe bewafaye bood
(Dar a an-mawqe ke panjahaye khon aloode shafaq
Darichaye asayeshgahe shab ra
Ba kelide telah
Baroye khorshid megeshayad
Faramosham makon!)
Goft aan namaha o aan ashahar
Ke barayat ze ishqo sar kardam
Rad kon az bahre man ke mehre tura
Digar az qalbe khod badar kardam
(Digar pay man nero nakhwahad dasht ke mara sayawar badonbale tu kashanad,
Wale rohe man,
Rohe man hamchoon parwana dar peramoon shame jamalat khwahad gasht
Wa par par zanan hama ja ba hamrahe tu khwahad bood
Azize man! mehrabane man! qashange man!
Faramosham makon!)
Daste larzane man ze goshaye mez
Badar aaward shehr-hayash raa
Hamagi ra ba payash afgandam
Kard chon zeer paa wafayash raa
