از جهان بی رخ
از
احمد ظاهر
از جهان بی رخ او صرف نظر می کنم
بلبل و گل را همگی خاک بسر می کنم
خوش نيم دوری او کرده مرا خون جگر
زان همی ناله به هر کوه و کمر می کنم
رنج من، غصه ی من هيچ مگر عاقبت
ناله سان بر دل سنگ تو اثر می کنم
گل به تو، لاله به تو، سرو به تو، ناز ادا
بهر تو من وصف چمن اين همه سر می کنم
Az Jahan Be Rokh
by
Ahmad Zahir
Az jahan be rokh o sarfe nazar mekonam
Bulbul o gul ra hamagi khak ba-sar mekonam
Khosh neyam doree o karda mara khoon jegar
Ze-aan hame nalah ba har koh o kamar mekonam
Ranje man, ghosaye man hich magar aqebat
Nala san bar dil sange tu asar mekonam
Gule ba tu, lala ba tu, sarw ba tu, naz adaa
Bahre tu man wasfe chaman ein hama sar mekonam
