او خانم وقت که میری
از احسان امان

او خانم وقت که میری همه دنیایی مه میره
تاقت و حوصله و تاب وتوانهایی مه میره

بنشین، بنشین لحضه کک ِتا که ترا سیر ببینم
گل امید خوده روی نیکویی تو بچینم

تکیه بر کرسی فرماندهى ميزن كه زیبد
من به پیش قدمت بهر گدایی بنیشینم

گره از ذلف گره گیر خود تا کی نگشایی
ناز کن دلبرکِ نازی من ناز نمایی

سخن نقض بگو تعنه مزن کینه مجو
عُقده ای این دلکِ عاشق خود بگشایی