دلی که قدر عزیزان آشنا دانست
چگونه صحبت بیگانگان روا دانست

بشام صبح تو پیوست صبح طالع من
که تار موی ترا رشته ای وفا دانست

دل از امید وصال فرشته رویان شست
که عشق روی ترا آیت خدا دانست

فدای نگس شهلای نیم مست تو باد
هر آنچه عقل تهی دست پر بها دانست