من از تو جدا نمیتوان بود ، مردود وفا نمیتوان بود
روزی که شدم اثیر دام ات ،شد وردزبان بنده نامت
ای داغ تو حاصل وفایم، تا عشر غم تو آشتایم

دادم دل و دین خود بدستت، از ترس شدم زچشم مستت
از خنجر ناز گشته بسمل، یک لحظه نمودم از تو غافل
چو نور زپیش دیده رفتی ، از خانه دل رمیده رفتی

تصویر تو پیش رو گذارم ، خوننابه دل زدیده بارم
من از تو جدا نمیتوان بود ، مردود وفا نمیتوان بود

من بی سرو پا تو مست ومغرور ، من از تو جدا تو از وفا دور
نی زرکه فرستم از برایت ، نی سر که نهم به خاک پایت
شبها به غم تو ناله کردم ، صد تیر و درو حواله کردم

امد به برم قد بلندت ، شد ناله زار من پسندت
سرشار می وصال بودم ، آسوده زهر خیال بودم

یکباره سر جفا گرفتی ، از خانه دیده پا گرفتی
من از تو جدا نمیتوان بود ، مردود وفا نمیتوان بود