از براي غم من
از
احمد ظاهر
از براي غم من سينه ی دنيا تنگ است
بهر اين موج خروشان دل دريا تنگ است
تا ز پيمانه ی چشمان تو سر مست شدم
ديگر اندر نظرم ديدۀ مينا تنگ است
بسکه دل در سر گيسوی تو آويخته است
از برای دل آشفته ما جا تنگ است
گفته بودی که به ديدار من آيی ز وفا
فرصت از دست مده وقت تماشا تنگ است
سر بدامان تو زين پس نهم و ناله کنم
بهر ناليدن من دامن صحرا تنگ است
مگر امروز به بالين من آيی که دگر
عمر کوتاه مرا وعده فردا تنگ است
خندۀ غنچه فرو مرد ز بيداد خزان
چه توان کرد که چشم و دل دنيا تنگ است
Az Baraye Ghame Man
by
Ahmad Zahir
Az baraye gham man senaye donya tang ast
Bahr ein mawj khoroshan dil darya tang ast
Ta ze paymanayee chashman tu sar mast shodam
Digar andar nazaram didayee mena tang ast
Baske dil dar sar gisoyee tu awikhta ast
Az baray dil ashoftayee ma jaa tang ast
Gofta body ke ba didar man aayee ze wafa
Fersat az dast madeh waqt tamasha tang ast
Sar badaman tu zeein pas neham o nala konam
Bahre nalidane man damane sahra tang ast
Magar imroz ba baline man ayee ke degar
Omre kotah mara wadah farda tang ast
Khandaye ghonja fero mord ze bedad khazan
Che tawan kard ke chashm o dil dunya tang ast