نظری نظری گاهی گاهی ای امید جان من
گذری گذری باری باری ای مهً پنهان من

بی درد تو دل کی دل شد، ای درد تو صد دوا
دل را بی تو کو آرامی، ای آرام دل بیا
بیا بیا که از دوریت سوخته جسم وجان من

ای عطر تو گندم زاران در دشت بی انتها
ای رویای صبح گل ها با آغوشت آشنا
بیا بیا که از هجر تو سوخته جسم و جان من

گفتی یک شب آیم سویت، تو کجا و این کجا
چشمم دامن دامن گوهر در راهت ریزم بیا
بیا بیا که از هجر تو سوخته جسم و جان من