اگر به گلشن ز ناز گـــردد قد بلند تو جـــلوه فرما
ز پیکر سرو، موج خجلت شود نمایان چو می ز مینا

به هیچ صورت ز دَور گردون نصیب ما نیست سر بلندی
ز بعد مردن مگر نسیمی غبار ما را بــرد به بالا

نخواند طفل جنون مزاجم خطی پست و بلند هستی
شوم فلاطون مُلک دانش اگر شناسم سر از کف پا

رمیدی از دیده بی تأمل، گذشتی آخر به صد تغافل
اگــــر ندیدی تپیدن دل، شنیدنی داشت نالــــــــۀ ما