الا ای پیک گل رخسار کابل
الا ای کابلی رفتار کابل
سلام ما ببر هر صبحگاهی
به دور افتادگان شهر کابل

دلم بسیار تنگ است
مسافر دارم اخر
مده آزارم آخر
به همرایم به جنگ است
مسافر دارم آخر
مده آزارم آخر

دلم با غم تفاهم کرده ای دوست
هوای شهر و مردم کرده ای دوست
از آن روزی که تو آواره گشتی
لبانم خنده را گم کره ای دوست

دلم بسیار تنگ است
مسافر دارم اخر
مده ازارم آخر
به همرایم به جنگ است
مسافر دارم آخر
مده آزارم آخر

بیابان لاله زد صحرا چمن کرد
زمین سبزینه های تر به تن کرد
نسیم صبح در خون میکشد تن
مگر آواره یی یاد وطن کرد

مسافر دارم اخر
مده ازارم آخر
به همرایم به جنگ است
مسافر دارم آخر
مده آزارم آخر