خيال
از
بکتاش جویا
تا كمر موهاي خرما رنگ خوشبويش رهاست
ماهيان سرخ كوچك در رگانش در شناست
دختري را ديده ام در شهر سر سبز خيال
پيرهن دارد ولي عريان تر از درياچه هاست
از لبانش شعر شهد آلود سعدي مي چكد
از نگاهش كفتري پر مي زند رو بر هواست
نازك و نرم و پر از عطر گل باغ بهشت
بي تعارف پيكرش شهكار دستان خداست
خنده بر لب شور در سر بي خبر از خير و شر
با غم تلخي كه دارد زندگي نا آشناست
رقص دستانش دلم را عاشقي آموخته
عشق ورزيدن به اين آزاده صد در صد بجاست
Khyal
by
Baktash Joya
Ta kamar mohay khorma range khosh boyash rehast
Maahiyane sorkhe kochak dar raganash dar shenas
Dokhtare ra didaam dar shahre sar sabze khyal
Perahan darad wale huriyan tar az daryachahast
Az labanash shere sad alude Sadi mechakad
Az negahash kaftare par mezanad ro bar hawast
Nazoko narmo por az atre gule baghe behesht
Be taharof paikarash shahkare dastane khodast
Khanda bar lab shor dar sar be khabar az khairo shar
Ba ghame talkhe ke darad zendagi na ashenast
Raqse dastanash delam ra asheqi mmokhta
Eshq warzidan ba in azada sad dar sad ba jast