بتخانه نشین استم از کعبه سخن دارم
عیب است مسلمانا زین کیش که من دارام

از دودو در این سحرا گیرد سراغم را
من دوزخیی عشق ام در شعله کفن دارم

سر پوش مزارم را از برک کیا سازید
دهقان همین دشت ام از سبزه کفن دارم

تا جان ندهم جانا هرگز ننماید رخ
جز مرگ اعلاجم نیست این دردی که من دارم