دل تنگم که میگـریه شبانه
فـرو میریزه اشکم دانه
هوای سبز جنگلهـای وحشـی
مرا آنسـوی دریا میکشـانه

ابرهـا اگه بباره، زمینه گل بکاره
پرنده هـا بخـوانن سـرود سبزه زاره
به چشـمـان تو که حـیران مـه میشـم
گهـی ابر و گهـی باران مــه میشـم

تو که قد میکشـی در پیش چشـمم
سـراپای تره قربان مـه میشـم
دعا کنم دوباره، خدا ترا بیاره
شب من از نگاهت شوه پر از سـتاره

اگـر فصل بهـاران میرسـیدم
سـرود برگ و باران میشـنیدم
به مثل خـوشـه هـای سبز گندم
به پیش روی تو قد میکشـیدم

زمـانه هـر چه داره، به یاد میسپاره
بیا که گل بکاریم زمین خشکسـاره