من مست و تو ديوانه
از
احمد ظاهر
عهد کردم که دگر می نخورم در همه عمر
بجز از امشب و فردا شب و شبهای دگر
من مست و تو ديوانه، ما را کی برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پيمانه
در شهر يکی کس را هشيار نمی بينم
هر يک بتر از ديگر شوريده و ديوانه
جانا بخرابات آ، تا لذت جان بينی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
از خانه برون رفتم، مستيم به پيش آمد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
Man Masto To Deewana
by
Ahmad Zahir
Ahd kardam ke degar mai nakhoram dar hama omor
Ba joz az imshab o farda shab o shabhaye degar
Man mast o tu dewana, ma ra ke barad khana
Sad bar tura goftam kam khor do se paymana
Dar shaher yake kas ra hoshyar namebinam
Har yak batar az digar shorida o deewana
Jana ba kharabat ah, ta lezat jan beni
Jan ra che khoshi bashad be shobat janana?
Az khana beroon raftam, mastem bapesh amad
Dar har nazarash mazmar sad golshan o kashana