من نگويم که مرا از قفس
از
احمد ظاهر
من نگويم که مرا از قفس آزاد کنيد
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنيد
فصل گل ميگذرد همنفسان بهر خدا
بنشينيد به باغی و مرا ياد کنيد
ياد از اين مرغ گرفتار کنيد ای صياد
چون تماشای گل و لاله و شمشاد کنيد
هر که دارد ز شما مرغ اسيری به قفس
برده به باغ و به ياد منش آزاد کنيد
آشيان من بيچاره اگر سوخت٬ چه باک
فکر ويران شدن خانهء صياد کنيد
شمع اگر کشته شد از باد مداريد عجب
ياده پروانهء هستی شده بر باد کنيد
بيستون بر سر راه است، مباد از شيرين
خبری گفته و غمگين دل فرهاد کنيد
جور بيداد کند، عمر جوان کوتاه
ای بزرگان وطن، بهر خدا داد کنيد
گر شد از جور شما خانهء موری ويران
خانهء خويش محال است که آباد کنيد
کنج ويرانهء زندان شد اگر سهم بهار
شکر آزادی و آن گنج خدا داد کنيد
Man Nagoyam Ke Mara Az Qafas
by
Ahmad Zahir
Man nagoyam ke mara az qafas azad koned
Qafasam borda ba baghe o dilam shad koned
Fasle gol megozarad hamnafasan bahre khoda
Beneshined ba baghe o mara yad koned
Yad az ein morgh greftar koned ay morghan
Chod tamashaye gule o lala o shamshad koned
Har ke darad ze shoma morgh aseere ba qafas
Borda ba baghe o ba yad manash azad koned
Asheyane mane bechara agar sokht che baak
Fekere wayran shodane khanaye sayad koned
Shama agar koshta shod az yad madared ajab
Yade parwanaye maste shoda bar baad koned
Bestoon bar sar rah ast, bamad az shirin
Khabare gofta o ghamgin dil farhad koned
Jawr bedad koned, omre jawan kotah
Ay bozorgan watan, bahre khoda dad koned
Gar shod az jawr shoma khanye moree wayran
Khanaye khwesh mahal ast ka abad koned
Ganj wayranaye zendan shod agar sahm bahar
Shokre azadi o an ganj khoda dad koned