تو از شهر غریب بی نشانی
از
حبیب قادری
تو از شهر غریب بی نشانی آمدی
تو با اسپ سپید مهربانی آمدی
تو از دشت های دور وجاده های پر غبار
برای هم صدایی هم زبانی آمدی
تو از راه می رسی ، پر از گرد و غبار
چه خوب از دیدنت ، چه خوب از ماندنت
چه خوب است پاک کنم ، غبار رو از تنت
غریب آشنا ، دوستت دارم بیا
مرا همرایت ببر، به شهر قصه ها
بیگر دست مرا ، در آن دستها
چه خوب است سقف ما، یکی باشد با هم
بمانم منتظر تا برگردی پیشم
که زندانم با تو ، من آزادام
Tu Az Shahre Gharibe Be Neshani
by
Habib Qaderi
Tu az shahre gharibe be neshani amadi
Tu baa aspe safede mehrabaani aamadi
Tu az dasht-haye dur o jada-haye por ghobar
Baraye ham sadaye ham zabani amadi
Tu az rah merasi, por az gard o ghobar
Chi khub az didanet, chi khub az mandanet
Chi khub ast paak konam, gobar ra az tanet
Gharib-e ashena, dostat daram biya
Mara hamrayat bebar, ba shahre qesaha
Bigi daste mara, dar an dast-ha
Chi khub az saqfe maa, yaki bashad ba ham
Bemanad montazer taa bargardi pesham
Ke zendanam ba tu, man azadam
