د خپل یار له مینې هسې دیوانه یم
چې خبر نه په کعبه نه بتخانه یم

چې بې آهه، بې نارې، بې غږه سوځم
پر څراغ د مخ یې هغه پروانه یم

که پر سل ځایه اره شم، خبر نه یم
د کاکل په شوق یې زه هغه شانه یم

د خال خیال یې ما ضعیف لره کافي دی
د مېږي په دود قانع په لږ دانه یم

په وصلت کې یې لا څه را وشي ګوره
په تش خیال یې له عالمه بیګانه یم

چې یې خیال ساتم د سرو لبو په زړه کې
دا په دا مدام، د لعلو خزانه یم

دین مذهب به له ما څه پوښتې حنانه؟
چې یې مست مدام د خولې په پیمانه یم