شیرین شیرین
از
ساربان
شیرین شیرین
گر به بر گیرمت ای یار جانی
پیریم گردد مبدل به جوانی
چون از لبت مینوشم آب زندگانی
به پیش لبت شکر، کجا سر آید
که شیرین بود ولی، نمک ندارد
شیرین شیرین
دل چو بردی از برم دل را نگهدار
تلخ مشو تلخی مکن بر عاشق زار
از عشق خود خوارم مکن ای گل بی خار
مرو از کنارم ای نگار دیرین
که نتوان جدا شدن ز جان شیرین
شیرین شیرین
شیرین زبان و خوش کلام و مهربانی
در بین خوبان جهان تو نو جوانی
با عشوی و ناز و، ادا و دل ستانی
مکن ای نگار من، تو عشوه سازی
که دیدم من ز عشقت سرفرازی
Shirin Shirin
by
Sarban
Shirin shirin
Gar ba bar giramat ay yare jani
Piriyam gardad mobadal ba jawani
Chun az labat menosham aabe zindagani
Ba peshey labat shakar, kuja sar ayad
Ke shirin buwad wale, namak nadarad
Shirin shirin
Dil chu bordi as baram dil ra negahe-dar
Talkh mashaw talkhi makun bar ashiqe zaar
Az ishiqe khud khuwaram makoon ay gole bekhaar
Maraw az kinaram ay nigare derin
Ke natwan joda shodan ze jane shirin
Shirin shirin
Shirin zabano khosh kaalamo mehrabani
Dar baine khubane jahan tu now jawanai
Ba eshwa wo nozo, adaa-o dil seetani
Makun ay negare man, tu eshwa saazi
Ke didam man ze eshqat sarferazi
