من نوای کوهسارم گر نمیدانی بدان
بلبل باغ و بهارم گر نمیدانی بدان
رنج با من در ستیز و غصه از من در گریز
گر نمیدانی بدان

چیست پرسی باب طبع ام در بساط عیش و نوش
تشنهً بوس و کنارم گر نمیدانی بدان
دوری او می نشاند روز و شب دل را به غم
اشک در چشم شرارم گر نمیدانی بدان
روی کمالش در میان اختران

اختر دنباله دارمگر نمیدانی بدان
چرخ گر آب و گلم گرد هوس پوشیده است
من به چشم رشک بارم گر نمیدانی بدان