هر چند در عشقت مرا رفته است تقصير ای صنم
در گردن جانم فگند از زلف زنجير ای صنم

هر گاه که بر گيرم قلم تا مطلبی سازم رقم
جز وصف رويت مطلبی نه آيد به تحرير ای صنم

يک شب به کويت با فغان نگذاشت مرا پاسبان
شايد شبی ديگر از آن فرياد شبگير ای صنم