ای شاخ گل که در پی گل چيده بانی ام
اين نيست مزد رنج من و باغبانی ام

پروردم ات بناز که بنشينم ات بپای
آخرا چرا بخاک سيه می نشانی ام

اين نيست مزد رنج من و باغبانی ام
با صد هزار زخم زبان زنده ام هنوز

گردون گمان نداشت به اين سخت جانی ام
اين نيست مزد رنج من و باغبانی ام

ای ليلی عزيز که ثانی نديدمت
باز آ که در فراق تو مجنون ثانی ام