سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ما
بیا چو بوی گل امشب به آشیانه ما

تو ای ستاره خندان کجا خبر داری؟
زناله ی سحر و گریه شبانه ما

به خنده رویی دشمن مخور فریب رهی
که برق ، خنده کنان سوخت آشیانه